وجود منگنز در گیاهان در سال 1872 کشف شد و این عنصر برای مدت طولانی برای تغذیه گیاه غیر ضروری تلقی می شد. استفاده از کود منگنز برای رشد و نمو گیاهان بسیار مهم است، این ماده فعال کننده بسیاری از واکنش های آنزیمی است که در تولید لیگنین، اسیدهای آمینه و کلروفیل (ترکیبی که گیاهان توسط آن فتوسنتز می کنند) دخیل می باشد. همچنین وجود ریزمغذی منگنز در متابولیسم نیتروژن و تثبیت دی اکسید کربن (CO2) توسط گیاهان نقش دارد؛ غلات، چغندر، محصولات ریشه ای مانند سیب زمینی نیاز بیشتری به منگنز کافی در اشکال مختلف موجود در خاک دارند.
مزایای وجود منگنز برای گیاهان
منگنز یک ریزمغذی ضروری برای همه گیاهان است، میانگین محتوای آن در گیاهان 0.001 درصد یا 10 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن است و عمدتاً در برگها و کلروپلاستها وجود دارد. پس از افزودن حاوی منگنز به گیاهانی که دچار کمبود آن بودند، پس از 20 دقیقه سرعت فتوسنتز احیا شد؛ این عنصر در سیستم آزادسازی اکسیژن در طول فتوسنتز و در واکنش های کاهشی فتوسنتز نقش دارد. محتوای قندها، کلروفیل و پیوندهای آن با پروتئین را افزایش می دهد، خروج قندها را بهبود می بخشد و سرعت تنفس را افزایش خواهد داد. همچنین استفاده از کود منگنز ظرفیت نگهداری آب در بافت های گیاهان را افزایش می دهد، تعرق را کاهش داده و بر میوه دهی گیاهان تأثیر می گذارد. شواهدی مبنی بر تأثیر کود منگنز بر حرکت فسفر از برگ های پایینی و قدیمی به سمت اندام های فوقانی و برگ های جوان وجود دارد.
انواع کود منگنز به طور متوسط 0.9-1.6 تن در هکتار عملکرد چغندرقند و 0.1-0.6٪ افزایش محتوای قند ریشه، عملکرد محصولات غلات به طور متوسط 0.15-0.35 تن در هکتار، ذرت 4.0-7.0 تن در هکتار، سیب زمینی - 2.5-3.5 تن در هکتار، گوجه فرنگی 3-4 تن در هکتار و همچنین عملکرد محصولات پنبه، سبزیجات، میوه و توت را افزایش می دهد.
کمبود منگنز در گیاهان
با حذف منگنز از محیط غذایی در بافت های گیاهی، غلظت عناصر اصلی تغذیه معدنی افزایش می یابد و نسبت آنها در تعادل مواد مغذی به هم می خورد. کمبود منگنز در گیاه معمولاً منجر به کاهش عملکرد ماده خشک و کاهش تحمل به گرما و تنش خشکی می شود و نیاز به کود منگنز را به شدت افزایش می دهد؛ جو بهاره به ویژه به کمبود منگنز حساس است و بنابراین هنگام استفاده از کود منگنز به شدت واکنش نشان می دهد. گیاهان با کمبود منگنز دچار کلروز رگبرگی (زرد شدن بین رگبرگها) و ایجاد لکه های تغییر رنگ می شوند، البته کاهش تشکیل لیگنین ممکن است منجر به فلاپی گیاهان و شروع بیماری شود. در شرایط کمبود حاد منگنز، مواردی از عدم میوه دهی در تربچه، کلم، گوجه فرنگی، نخود و سایر محصولات مشاهده شده است. خطر کمبود منگنز در کجا بیشتر است؟
• در زمان تماس ضعیف ریشه با خاک
• خاک های با مواد آلی بالا
• PH بالا
• مزارع درمان شده با آهک
• خاک با سطوح بیش از حد کبالت
نتایج تجزیه و تحلیل خاک در تعیین غلظت منگنز خاک غیر قابل اعتماد در نظر گرفته می شود، اما آزمایش بافت برای تعیین غلظت منگنز گیاه در اواسط فصل به منظور مقایسه با سطوح بهینه مفید است. اگرچه نتایج آزمایشگاهی ممکن است برای اصلاح کمبود در محصول فعلی خیلی دیر در دسترس باشد، اما می تواند برای تصمیم گیری در مورد استفاده از کود منگنز برای محصولات آینده مفید باشد. کمبود منگنز اغلب در خاک های خنثی یا قلیایی با زهکشی خوب دیده می شود، اما استفاده زیاد از کودها مانند کودهای فسفاته، می تواند آن را در خاک های دیگر القا کند.
معرفی کود منگنز
هنگامی که مطمئن شدید که گیاه شما کمبود منگنز دارد، چند کار وجود دارد که می توانید برای رفع این مشکل انجام دهید؛ استفاده از یک کود منگنز به میزان مورد نیاز بهترین و نتیجه بخش ترین روش رفع این مشکل می باشد. معمولا برای تولید کودهای منگنز از زباله های شرکت های سنگ معدن منگنز استفاده می شود، که محتوای منگنز در آن 10 تا 18 درصد است؛ همچنین حاوی حدود 20 درصد کلسیم و منیزیم، 25-28 درصد اکسید سیلیکون، 8-10 درصد هالید و مقدار کمی فسفر هستند.
کود سولفات منگنز می تواند یکی از اصلاحات ارگانیک مفید برای خاک باشد تا اطمینان حاصل شود که گیاهان شما منگنز کافی دریافت می کنند. سولفات منگنز (MnSO4) یک نمک ریز کریستالی کارآمد ترین کود منگنز در بازار است، محتوای منگنز در آن 32.5٪ بوده و به خوبی در آب محلول می شود. کود سولفات منگنز به دلیل قیمت بالای آن بیشتر در تولید سبزیجات گلخانه ای استفاده می شود و به خوبی در باغ ها عمل می کند. همانطور که گفته شد کمبود منگنز ممکن است زمانی رخ دهد که pH خاک بیشتر از 6.5 باشد، زیرا منگنز در این نوع خاک در دسترس نیست؛ اقداماتی را برای اصلاح خاک و سطح pH آن انجام دهید تا گیاهان بتوانند به درستی از مواد مغذی استفاده کنند.
نحوه استفاده از کودهای منگنز
قبل از شروع استفاده از کود منگنز، حتما دستورالعمل های روی بسته بندی کود را مرور کنید و تمام توصیه های ایمنی را رعایت کنید. همچنین میزان مورد نظر برای مصرف نیز برروی بسته های کود منگنز نوشته شده که البته برای هر گیاه یا درختی متفاوت است. قبل از استفاده از هرکدام از انواع کودهای منگنز آبیاری کامل منطقه یا گیاهان ممکن است کمک کند تا منگنز راحت تر جذب شود. برای استفاده از کودهای شیمیایی حاوی منگنز باید آنها را حداقل تا نصف حجم رقیق کنید تا از سوختن گیاه بر اثر مواد مغذی بیش از حد جلوگیری کنید. بسیاری از انواع کود منگنز به صورت جامد و دانه ای هستند که می توانید آنها را مستقیماً روی خاک پخش کنید یا رقیق کرده و روی شاخ و برگ گیاه خود بمالید.
کود منگنز را می توان به صورت مستقیم به برگ ها اعمال کرد تا به رفع کمبودهای گیاه کمک کند، اما باید بر اساس نتایج آزمایش خاک را نیز اصلاح کنید تا گیاهان بتوانند منگنز و سایر مواد مغذی را از طریق ریشه دریافت کنند. اگر از روش محلول پاشی استفاده می کنید، بهتر است از کود سولفات یا منگنز کلات استفاده کنید، کود اکسید منگنز ارزان تر است، اما حاوی منگنز کمتری می باشد. از آنجایی که منگنز در داخل گیاه متحرک نیست، زمان کود دهی خود را با علائم اولیه کمبود منگنز در محصول خود تعیین کنید، ممکن است زمان ایده آلی برای استفاده همزمان از علف کش یا قارچ کش نباشد.
کودهای منگنز معمولاً پیش از کاشت بذر به خاک اعمال می شوند و بعد از آن به صورت محلول پاشی استفاده می شوند؛ هنگامی که این کودها به خاک اعمال می شود، دوز منگنز 2.5 کیلوگرم در هکتار است. سوپر فسفات سازماندهی شده با دوز 200-300 کیلوگرم در هکتار برای استفاده در خاک چغندرقند، غلات، ذرت، سبزیجات، دانه های روغنی و سایر محصولات، در هنگام شخم زدن یا قبل از کاشت استفاده می شود. از 50-100 گرم سولفات منگنز مخلوط با 300-400 گرم پودر تالک برای پردازش 100 کیلوگرم چغندر قند، گندم، جو، ذرت، نخود، تخمه آفتابگردان استفاده کنید. برای کود دهی گیاهان زراعی، میزان مصرف 200 گرم کود منگنز سولفوریک در هر هکتار نیاز است و برای کود دهی محصولات دارای میوه و توت میزان مصرف 600-1000 گرم در هکتار می باشد.
در حال دریافت اطلاعات ...