انگورها هزاران سال است که با انواع بی شماری برای مصرف میوه و برگ ها و زیبایی ظاهرشان کشت می شوند. انگورها بسته به نوعشان در مناطق مختلفی رشد می کنند، بسیاری از آنها تا زمانی که خاک حاصلخیز است نیازی به کود دهی ندارند، اما با توجه به شرایط حیط و برای تقویت باردهی می توان گهگاه از کودهای مناسب انگور استفاده کرد.
پرورش انگور در حیاط خانه نیز آنقدرها هم که برخی تصور می کنند سخت نیست؛ یکی از بهترین چیزها در مورد رشد انگور سازگاری آن با آب و هوا و خاک متفاوت است.
گیاه انگور معمولاً تغذیه کننده سنگینی نیست و اغلب به کود دهی زیاد و مداوم نیازی ندارد، مخصوصاً زمانی که در خاک ثابت و منتشر شود. انگورهایی که ضعیف به نظر می رسند ممکن است به کمی کود نیاز داشته باشند، در حالی که گیاهانی که رشد بیش از حد دارند، به خصوص در قسمت برگ و ساقه و کاهش میوه دهی، احتمالاً کود دهی بیش از حد داشته اند. فقط در صورت نیاز اقدام به کود دهی انگور کنید، اگر سالم به نظر می رسند و به خوبی رشد می کنند، احتمالاً به کود نیازی ندارند. میزان نیاز گیاهان انگور به کود می تواند به طور قابل توجهی بر اساس نوع انگور، کیفیت خاک، آب و هوا و سایر شرایط رشد متفاوت باشد. استفاده از کودهای انگور کم غلظت با محتوای معدنی متعادل در صورت نیاز می تواند تاکستانی با پوشش گیاهی سرسبز و انگورهای آبدار و شیرین تولید کند.
بهترین کود برای انگور باید غنی از عناصر ماکرو و میکرو باشد؛ برای اینکه بهترین کود برای درختان انگور را انتخاب کنید باید در ابتدا نیازها و کمبودهای گیاه یا خاک را تشخیص دهید؛ انگور در بین درشت و ریزمغذی ها نیاز بیشتری به نیتروژن، پتاسیم، روی، آهن، منیزیم و بور نیاز دارد و باقی عناصر غذایی در درجه های بعدی قرار میگیرند.
کودهای شیمیایی به طور معمول ترکیبی از نیتروژن (N)، فسفر (P)، پتاسیم (K) و سایر ریز مغذی ها هستند که با نام های کودهای کامل به فروش می رسند. کود کامل یا NPK دارای یک برچسب با سه رقم است که اولین عدد نشان دهنده درصد نیتروژن، دومی درصد فسفر و سومی درصد پتاسیم داخل کود را نشان می دهد. گیاه انگور کودهای متعادل با درصد پایین را ترجیح می دهند، به این معنی که کودهای NPK با سه رقم مشابه و کمتر از 20 بهترین انتخاب برای کود دهی انگور هستند. کود 10-10-10 می تواند یک انتخاب عالی برای انگور باشد، زیرا مقادیر کافی و مساوی نیتروژن، فسفر و پتاسیم را فراهم می کند و درصد زیادی از سایر ریز مغذی ها را دارد. البته انتخاب کود های نیترات پتاسیم نیز برای انگور خالی از لطف نیست زیرا با استفاده از پتاسیم بالای این کودها، درختان انگور در مقابل حمله آفات و بیماری ها مقاوم تر می شوند و احتمال از بین رفتن محصولات به خصوص در شرایط محیطی بد کاهش می یابد. البته همانطور که گفته شد دقت کنید که برای کود دهی انگور از کودهایی با درصد پایین عناصر مغذی استفاده کنید.
زمان ایده آل برای کود دهی انگور در بهار است که رشد جدید گیاه شروع می شود و باید چهار هفته بعد از اولین کود دهی تکرار شود. هرگز کود دهی انگور را در فصل تابستان انجام ندهید، کود دهی دیرهنگام می تواند منجر به رشد اواخر فصل شود، زمانی که گیاه در مرحله خواب می باشد. رشد دیررس ممکن است توانایی تاک انگور را برای زنده ماندن در زمستان تضعیف کند و بر رشد آن در سال بعد نیز تأثیر بگذارد. اگر در حال کاشت انگور جدید هستید، می توانید در زمان کاشت به آن کمپوست اضافه کنید یا دو تا سه هفته پس از کاشت آن را کود دهی کنید. انجام آزمایش خاک به کمک مراکز باغداری محلی یا شهرستان می تواند به شما در درک بهتر کیفیت خاک و نیازهای مواد مغذی کمک کند؛ این آزمایش نسبت اسیدیته و قلیایی بودن خاک PH را آزمایش می کند. انگور در خاک هایی با تعادل pH 5.5 تا 6.5 که کمی اسیدی است بهترین رشد را دارد.
البته می توانید در زمان کاشت درخت انگور، کود گیاهی ارگانیک را طبق دستورالعمل روی آن استفاده کرده و یا با مقداری مواد آلی مانند کود کمپوست شده با نسبت 25 درصد به خاک بستر کشت، مخلوط کنید. کودهای آلی غنی از نیتروژن را دو هفته پس از کاشت در برنامه کود دهی انگور بکار ببرید، مانند هر گیاه دیگری، انگور به کودهای ازته سالیانه در اوایل بهار درست قبل از شروع رشد نیاز دارد.
در زمان کود دهی درخت انگور، دستورالعمل روی بسته کودهای شیمیایی را بررسی کنید و از میزان توصیه شده فراتر نروید، به خصوص در زمانی که گیاه دارای میوه است، از کمتر از نصف مقدار گفته شده استفاده کنید. به عنوان یک دستورالعمل کلی حدود یک چهارم فنجان کود را برای انگور تازه کاشته شده استفاده کنید و پس از یک ماه نیز برای استفاده بعدی همان میزان استفاده کنید. در سال دوم کود دهی انگور مقدار کود را به 1 فنجان برسانید و در سال سوم و بعد از آن 1 تا 2 فنجان استفاده کنید.
در فواصل 30 تا 40 سانتی متری ریشه گیاه کود مناسب انگور را اعمال کرده و با رشد گیاه، فاصله را به 60 تا 80 سانتیمتر افزایش دهید. بعد از کود دهی خاک پای انگور می توانید آن را کمی فشار داده و سپس آبیاری کنید، بهتر است از کودهای جامد یا مایع به صورت مستقیم روی تاک انگور استفاده نکنید. به طور معمول توصیه می شود کودهای مخصوص انگور با توجه به درصد مواد مغذی موجود، به صورت محلول و بین 5 تا 8 کیلو در هکتار استفاده شوند. در صورت استفاده از کود کامل برای انگور می توانید از روش محلول پاشی بهره ببرید اما باید میزان کود مصرفی را کاهش دهید، به عنوان مثال 3 تا 6 کیلو در هر هکتار کافیست.
• پوست موز حاوی مواد مغذی اساسی برای گیاهان است و پس از تجزیه مقادیر کافی پتاسیم و همچنین منیزیم، نیتروژن و فسفر را فراهم می کند. بهترین بخش پوست موز این است که به عنوان یک کود آهسته رهش عمل می کند، بنابراین، کود بسیار مناسبی برای انگور می باشد.
• پودر قهوه به حفظ آب توسط مواد آلی موجود در خاک کمک می کند و به عنوان کود غنی از نیتروژن برای درخت انگور عمل می کند که رشد آن را تشویق می کند.
• اگر خاک باغ شما خاصیت اسیدی دارد، خاکستر چوب را در برنامه کود دهی انگور و در نزدیکیمحل کشت آن اعمال کنید تا PH آن خنثی شود.
• کود مرغی فسفر، نیتروژن و پتاسیم را بیش از کودهای گاوی یا اسب برای گیاهان شما فراهم می کند، بنابراین می توانید کمی کود مرغی را به بستر کاشت انگور اضافه کنید؛ اما نباید زیاد از آن استفاده کنید زیرا کود مرغی زیاد باعث می شود گیاهان بدون میوه رشد زیادی داشته باشند.