عامل بیماری : حشره
سیاه شدن و ریزش خوشههای کوچک: یکی از بارزترین علائم خسارت این آفت، سیاه شدن و ریزش خوشههای کوچک پسته است.
ریزش دانههای انتهای خوشههای بزرگ: در خوشههای بزرگ، معمولا دانههای انتهایی بیشتر در معرض حمله آفت قرار میگیرند و در نتیجه ریزش میکنند.
سیاه شدن داخل ساقه خوشه: لارو این آفت با تغذیه از داخل ساقه خوشه، باعث سیاه شدن و خشک شدن آن میشود.
وجود سوراخهای ریز در ساقه خوشه: این سوراخها محل ورود لارو به داخل ساقه هستند.
مشاهده پیلههای کرم در داخل ساقه: با شکافتن ساقههای آلوده، میتوان پیلههای کرم را مشاهده کرد.
ضعف عمومی درخت: درختان آلوده به این آفت، معمولا ضعیفتر شده و رشد آنها کاهش مییابد.
دلایل :
شرایط آب و هوایی مساعد: شرایط آب و هوایی گرم و خشک، همراه با رطوبت نسبی کم، شرایط مناسبی را برای رشد و نمو این آفت فراهم میکند.
تراکم بالای درختان: تراکم بالای درختان در باغ باعث کاهش تهویه هوا و افزایش رطوبت نسبی شده و در نتیجه شرایط برای شیوع آفت مساعدتر میشود.
ضعف درختان: درختان ضعیف و بیمار، نسبت به حمله این آفت حساستر هستند.
عدم کنترل به موقع آفت: عدم انجام عملیات کنترل به موقع و مناسب، باعث افزایش جمعیت آفت و تشدید خسارت میشود.
روش های کنترل :
کنترل سنتی :
جمعآوری دستی و از بین بردن شاخههای آلوده
استفاده از تلههای فرمونی
استفاده از دشمنان طبیعی
استفاده از گیاهان دفع کننده
تغییر زمان آبیاری
تقویت درختان با کوددهی مناسب
کنترل شیمیایی :
تیودیکارب: این سم به صورت تماسی و گوارشی عمل کرده و بر روی لاروهای جوان موثر است.
لوفنرون: این سم نیز به صورت تماسی و گوارشی عمل کرده و بر روی لاروها موثر است.
لوفنرون + فنوکسیکارب: این ترکیب سمومی، اثربخشی بیشتری نسبت به هر یک از سموم به تنهایی دارد.
هگزافلومرون: این سم یک تنظیم کننده رشد حشرات است و با تداخل در فرآیند پوستاندازی لارو، باعث مرگ آنها میشود.
در حال دریافت اطلاعات ...